Nos albores do século XX desenvolveuse no antigo concello de Lavadores un forte movemento asociativo e cultural que ía poñer as basesda música da gaita en toda a comarca viguesa. Constante Moreda, Francisco Neira, O Panete, O Formoso, Manuel e Ángel Bargiela, Miloro,... sentaron os alicerces para que dous gaiteiros mozos, Manuel e José, os Oliveira Blanco, formasen en 1933, xunto ao Firma e a Román na percusión, o cuarteto Os Morenos de Lavadores. Aqueles dous morenos irmáns ían gozar cos anos da compaña na percusión de Luis O Coxo, O Palas, Andrés, Ito, Paco, O Balocas, Mon, O Chato, Alfonso, Pedro,... e durante máis de vinte anos, da parella de Olimpio Alonso e José Suárez, a que gravaría ao final dos sesenta os discos cos que o estilo destes músicos, o seu toque, quedaría inmortalizado.
Cando en 1973 o grupo decidiu disolverse, atrás quedaban un milleiro de festas, romarías e bailes por todo o país, moitos Entroidos aló no Hío, un feixe de inauguracións, varios concursos, a participación en dous filmes, dúas gravacións discográficas, unha viaxe a París acompañando ao Ballet Nacional Español... e moita, moita vida e moita música. Música procedente de coros, de bandas, doutros cuartetos, da cultura canora do pobo, escoitada na radio, no cinema, chegada a través de indescifrables partituras... sempre tocada dun xeito que ía deixar fonda pegada en futuras xeracións de gaiteiros e percusionistas galegos. Música como a Jota da Guia, que desde a viguesa finca de San Roque ao Teatro dos Campos Elíseos, converteuse en parte da paisaxe sonora dos veciños e veciñas.
